آب مایعی بی‌رنگ و بی‌بو بی‌طعم و فاقد موادغذائی و در عین حال فوق‌العاده ارزان است. آب مهمترین ماده حیات و پیچیده‌ترین ترکیب جهان خلقت به شمار می‌آید.
قدرت و نفوذ آب آن را سرآمد مایعات کرده است. آب به صور مختلف یعنی مایع (حالت معمولی)، جامد (یخ) و بخار وجود دارد. آب بیش از سه چهارم سطح کره زمین یعنی ۱۴۶۰ میلیون کیلومتر مکعب را پوشانده است، به‌عبارت دیگر هفتاد درصد سطح کره خاک قلمرو آب‌هاست. لازم است بدانید هفتاد درصد وزن هر انسان هم آب هست و این جالب‌ترین وجه تشابه هم آب هست و این جالب‌ترین وجه تشابه انسان و کره‌زمین است!
اگر آب بدن نبود گوشت و پوست ما به این نرمی نمی‌شدند، بیشترین مقدار آب بدن در خون جمع شده به‌طوری که ۸۳ درصد خون آب و بقیه گویچه‌ها قرمز است، حتی مغز اسفنجی ما از آب بی‌نیاز نمانده زیرا همانطور هم نخستین آبادی‌ها و نخستین تمدن‌ها هم در کنار رودخانه‌ها، دریاها و اقیانوس‌ها پدید آمده‌اند. در سرزمین ما، که در منطقهء نیمه‌خشک قرار دارد، کمبود آب از دردهای کهنسال است. آن همه درس‌ها و سنت‌ها که در آئین‌های مذهبی ما با آب پیوند دارد، همه از حسرت آب کمیاب است. از هزاران سال پیش ایرانیان آب را به‌عنوان یکی از عناصر چهارگانه‌ای که بنیاد نخستین زندگانی‌اند می‌ستوده‌اند، (آتش، هوا، خاک، آب) و از آلودن آب پرهیز می‌کردند.
تاکنون بیماری‌های زیادی با استفاده از خواص درمانی آب، معالجه شده‌اند… با مطالعه این مقالات می‌توانید باسادە ترین روش‌ها و تنها به‌وسیله آب خود را معالجه کنید.
۷۰ تا ۷۵ درصد آن از آب تشکیل یافته است. آب در استخوان‌های بدن نیز نفوذ کرده و ۲۲ درصد استخوان‌های ما آب می‌باشد. هر انسان در شبانه‌روز به‌طور متوسط ۵/۲ لیتر آب را به‌صورت‌های عرق و ادرار دفع می‌کند و به جبران آن در هر شبانه‌روز به‌طور متوسط ۵/۲ لیتر آب به صورت‌های مختلف از جمله موادغذائی به بدن می‌رساند. به‌عبارت دیگر هر انسان در طول عمر خود به‌طور متوسط ۵۵۰۰۰ تا ۶۵۰۰۰ لیتر آب مصرف می‌کند. در اهمیت آب بدانید که هرگاه نباشد مولکول‌های سلولی بدن جانداران از جمله فاکتورهای ارثی DNA خشک شده و تأثیر بیولوژیکی خویش را از دست خواهند داد. به ثبوت رسیده که هیچ مولکولی به اندازه ترکیب اتمی H۲ O در فازهای مختلف زندگی نقشی اساسی و زیربنائی بازی نکرده است. ناگفته نماند که ما با هر جرعه آبی که می‌نوشیم چند گرم از (اورماتری) یا ماده اولیه فضائی را نیز به بدن خویش وارد می‌کنیم، چرا که هیدروژن، که یکی از عناصر ترکیب آب است یک (اورماتری) است که قدمتش به ۲۰ میلیارد سال قبل می‌رسد. فضاشناسان هیدورژن را یکی از نخستین موادی می‌دانند که نه تنها از آغاز خلقت جهان موجودیت پیدا کرد، بلکه در فرآیند انفجار اولیه نیز رأساً دخالت و مشارکت داشته است. شگفت‌انگیز است که نیاکان ما ایرانیان واژه آب را با دو حرف نخستین الفبا ساخته‌اند. به‌راستی هم آب خود الفبای زندگی و نخستین واژه در قاموس حیات است. همانطور که نخستین موجود زنده در بستر آب تولد یافته، نگهبانی آب با فرشته ی مقدس (خرداد) بود، افزون بر او دو فرشته دیگر نیز به نام‌های اپام نپات و ناهید (آناهیتا) نگهبان آب بودند. در اوستا کتاب مقدس ایرانیان باستان و زرتشتیان چنین می‌خوانیم: به سرچشمه‌های آب درود می‌فرستیم، به گذرگاه‌های آب درود می‌فرستیم، به کوه‌هائی که از فراز آنها آب جاری است درود می‌فرستیم، به دریاچه‌ها و استخرها درود می‌فرستیم، ایرانیان از آن پس که به دین اسلام گرویدند نیز تقدس آب را به فراموش نسپردند چرا که در قرآن‌کریم نیز آب مایه و بنیاد هستی و زندگی زندگان خوانده شده است. (و جعلنا من الماء کل شی حی)؛ و از آب هر چیزی را زنده گردانیدیم. از شنیدە‌هاست که آب و نمک مهریه حضرت فاطمه (س) است و به همین سبب از آلودن آن باید پرهیز کرد. میزان بارندگی سالانه در کشور ما ایران به‌طور متوسط ۲۵۰ میلی‌متر است، یعنی کمتر از یک‌سوم متوسط میزان بارندگی در کل کره‌زمین، بنابراین حفظ منابع بسیار محدود آب شیرین از نظر کمی و جلوگیری از آلوده یا شور شدن آنها از نظر کیفی، برای ادامه حیات ملی ما بسیاراهمیتدارد.
دکتر (ویلسون ارسموس) انگلیسی نوشت: پریس نیتس قادر است از چنین روش‌های ساده و البته گوناگون نتیجه بگیرد، زیرا روح او سرشار از غیرممکن‌های پزشکی نیست. پریس نیتس خود تجارب‌اش را به رشتهء تحریر در نیاورده است، بلکه این‌کار را محققین و دستیارانش که با او همکاری داشته‌اند انجام داده‌اند. و حالا به شرح حال سباستیان کنایپ که پدیده آب درمانی را به شکل گسترده به جهانیان شناساند، توجه فرمائید. (کنایپ) در سال ۱۸۲۱ یعنی ۲۲ سال بعد از (پریس نیتس) در (استفان رید) متولد شد. از سلامتی نسبی (نه کامل) برخوردار بود. تکرار بیما‌ری‌ها او را ناچار ساخت که تحصیل الهیات را رها کند. در خلال یک بیماری طولانی با کتابی اثر زیگموندهان با عنوان (درس‌هائی از قدرت و تأثیر آب سالم) آشنا شد. مطالعه این کتاب او را تکان داد و گرچه اواسط زمستان بود ولی به‌سوی رودخانه شتافت و خود را در آب انداخت. او تصمیم گرفته بود تا خودش را مقاوم و قدرتمند سازد. هر روز به آب می‌زد و در اندک زمانی به وضوح مقاوم شد. از سال ۱۸۴۸ انواع کاربردهای آبدرمانی را آزمایش کرد و مابقی عمر را کاملاً سالم طی نمود. وی در سال ۱۸۵۲ کشیش و در سال ۱۸۸۱ رهبر کلیسا و بعدها نماینده پاپ شد. کنایپ با تغییراتی آبدرمانی را ترویج نمود. با پای برهنه روی زمین مرطوب قدم زدن، آزمایش‌های درمانی به‌خصوص روی بیماری‌های کودکان، پوشیدن لباس خواب خیس شده در آب‌نمک یا محلول گیاهی، استفاده از گیاهانی چون کاه، جو صحرائی، جو دوسر و دمکرده علف‌های صحرائی برای سم‌زدائی از مهمترین کشفیات وی بود. فرو رفتن در آب گرم یا سرد، ضمادها و کمپرس‌ها، دوش‌ها و حمام‌های موضعی از دستورات مهم روش کنابپ می‌باشد. امروزه باید از او برای آنکه نگذاشت آب درمانی به بوتهء فراموشی سپرده شود، سپاسگزار بود.
